Σελίδες

Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2016

ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ ΑΡΤΕΜΙΣΙΑ



 ΜΠΑΛΟΝΙΑ 

'Ερχονται κάποιες μέρες που είναι ασπρόμαυρες.
Σου θυμίζουν παλιές φωτογραφίες ηθελημένα ξεχασμένες.
Μοιάζουν με βροχερές συννεφιές κι ας μην έχουν στάλα υγρασίας.
Μέσα τους ζεις, κι όμως τις κοιτάζεις σα να λείπεις.
Μέσα τους αναπνέεις κι όμως αρνείσαι πως υπάρχει οξυγόνο΄ κι ασφυκτιάς.
Μη μου πεις δε σε βλέπεις!
Δίπλα σου περπατάει ένα μικρό παιδί.
Του κρατάς το χέρι σφικτά με ανασφάλεια.
Γυρίζεις το κεφάλι σου προς το μέρος του και του ζητάς,συγνώμη.
Ένα υπέροχο φωτεινό χαμόγελο σπάει τη μουντάδα της μέρας.
Και καθώς εσύ απορροφιέσαι, από την σκοτεινιά που ανοίγεται στο διάβα σου΄
εκείνο, με μια γλυκάδα σκανταλιάς,αφήνει τι χέρι σου και τρέχει..
Ελευθερώνει τα πολύχρωμα μπαλόνια που κρατούσε,γεμίζοντας τον ουρανό με χρώμα.
Από το έκπληκτο ύφος σου ,φάνηκε πως δεν τα είχες προσέξει.
Κοίταξε τα ζωηρά και έντονα χρώματα που τόσο αγαπάς!
Μην τα κρατάς δεμένα σα να μην μπορούν να γεμίσουν με ουράνια τόξα,τον άχρωμο ουρανό σου.



 Magdalini Artemisia 



                                                                                 



ΠΟΙΗΜΑ  - ΕΠΙΣΚΕΨΗ

Είμαι εδώ, μ΄ακούς?
Ήρθα για λίγο.Θα σε απολαύσω και θα φύγω.
Μου αρέσει να κάθομαι δίπλα σου.
Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή, μα ο πόθος μου να με ακούσεις δε σωπαίνει.
Δεν θα μπορέσω να έρθω αύριο.Ούτε χθες ήρθα.
Ριζώνεις μέσα μου γαλήνη,όταν οξύμωρα αγριεύεις.
Αισθάνομαι τα ξεσπάσματά σου κι έρχομαι πιο κοντά,να με νιώσεις.
Ατίθαση και σίγουρη,σπας τα κύματά σου,πάνω στ΄ανάγλυφα βράχια.
Βλέπω τα ποικιλόμορφα κοχύλια που ξεβράζεις και τα φαντάζομαι,
να κοσμούν τις άχαρες γωνίεσ του σπιτιού μου.
Σα νάναι λόγια που απαντάς,σε κάθε ερώτημά μου.
Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή,μα ο πόθος μου να σε ακούσω δε σωπαίνει.
Πέρασε η ώρα
Πρέπει να φύγω.
 
 Magdalini Artemisia


 


Πίνακας - Επίσκεψη
pencil-watercolor 56x76cm

 ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΟΜΟΤΙΤΛΟ ΠΟΙΗΜΑ '''Επίσκεψη'' ΠΟΙΗΤΡΙΑΣ Magdalini Artemisia 




ΠΟΙΗΜΑ - ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΙ

Σ'αγγίζω και μου φαίνεται σα κουρασμένο ψέμα.
Τόσο πολύ σ' αγαπώ.
Τι κι αν πέρασαν από μπροστά μας χρόνια.Εμένα μου άρεσε.
Όχι μάτια μου,δεν είναι μόνο η αγάπη,έτσι σκέτη και άνοστη.
Είναι και ο έρωτας που φτιάχνουμε ο ένας μες στον άλλο.
Μ΄ αρέσει να γλιστράω τρυφερά,τα δάκτυλα μου πάνω στα χείλη σου.
Δύο χείλη που μιλάνε μόνο για υπολογισμούς, στο πως θα τα βγάλουμε πέρα.
Τ΄αγγίζω ήσυχα και σιωπηλά,καθώς κοιμάσαι.
Μπορεί να μην υπολογίζουν την αγάπη σου για μένα΄ μες τις
κουρασμένες σου μέρες,μα δεν πειράζει.
Είμαι εδώ μαζί σου και μετράω,όπως διδάχτηκα΄
τις όμορφες στιγμές,για σένα και για μένα.
Η προσμονή μου γίνεται όαση, μες τις επίπονες σου ασχολίες.
Κι εσύ ,απ΄ τη σκοτούρα για τα λίγα,διαμαρτύρεσαι.
Μ΄ αγκαλιάζεις λαθραία απ' τον χρόνο,κι γινόμαστε ένα. 


Magdalini Artemisia


 
Πίνακας - Αγάπης άγγιγμα
pencil-watercolor - 35x35cm


ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ '''Υπολογισμοί ''' ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΡΙΑΣ Magdalini Artemisia

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

...