ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ-ΕΝΑΣ ΦΙΛΕΛΛΗΝΑΣ...

      4/Απριλίου/1826

      Το τέλος του Μεσολογγίου πλησιάζει ,το ξέρω, το νιώθω....Η ανθρωπότητα θρηνεί τους ανθρώπους που,άδικα, δίχως λόγο, θα χαθούν....Οι άνθρωποι αυτοί πονούν ,γιατί αφήνουν μόνιμα αυτόν τον τόπο,την'Ανοιξη...Προσεύχονται να αλλάξουν τα πράγματα ,να τους λυπηθεί ο Αιγύπτιος,να τους λυπηθεί ο Θεός και με ένα του δάκρυ να τους δώσει δύναμη να συνεχίσουν...Ξέρουν το τέλος τους , ότι ελπίζουν σε μια νεφέλη που εξα'υ'λώνεται...'Ομως χαίρονται που πεθαίνουν πολεμώντας ,περήφανοι γιατί αγωνίστηκαν για μια  Ελλάδα ελεύθερη.

                   Ηλία Βαρβαρούσης ,Γ1

1/4/1826, Μεσολόγγι.

    Ξημέρωσε. Καπνοί βγαίνουν από την βόρεια πλευρά του τείχους. Πλησιάζουν. Ελπίζω να μας τη χαρίσει για άλλη μια φορά ο Θεός. Αλλά την επόμενη.... Θα υπάρξει επόμενη;

   Η κατάσταση στην πόλη τραγική. Εχθές ο  γιατρός  έθαψε το μοναχοπαίδι του. Όλοι νηστικοί, άρρωστοι, χλωμοί, κουρασμένοι .... πείνα.

 ............................................................................................................

   Μεσημέριασε. Τουφεκιές ακούγονται στα τείχη... Τούρκικες θα ’ναι, αφού οι δικές μας σφαίρες έχουν τελειώσει, μόνο σπαθιά και πείσμα μας έμεινε ,για να τους κρατάμε.

    Πόσο θα αντέξουμε ακόμη; Τρόφιμα δεν υπάρχουν, εφόδια δεν υπάρχουν, πόσο να αντέξει ένας άνθρωπος τρώγοντας χορτάρι;

    Η απόφαση πάρθηκε, θα φύγουμε. Θα σπάσουμε τον κλοιό και θα φύγουμε. Στα βουνά θα είμαστε ελεύθεροι, εδώ μέσα, μαυρίλα, θάνατος...

   Οι άλλοι με χρειάζονται, όσοι αντέχουμε πρέπει να είμαστε στα κάστρα. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που μας δίνει τη δύναμη να πολεμάμε ακόμα..

.............................................................................................................

  Βράδιασε...

                        Κυριαζίδης Χρήστος , Γ2