ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΠΟΥΖΟΣ, ΙΜΑΡΕΤ

           Η ζωή  σύντομα  βρήκε  την κανονικότητά  της, για  να αποδειχθεί  πόσο γρήγορα  ξεχνούν ή προσαρμόζονται οι άνθρωποι στις εκάστοτε συνθήκες. Πόσο  ρευστές και επίπλαστες μπορεί να  είναι   οι αντιθέσεις  και  οι αντιπαλότητες  που αναπτύσσονται σε καιρούς εντάσεων ,κι εξανεμίζονται , όταν  σβήνει η φλόγα του ονείρου ή του εφιάλτη , αναλόγως πώς οι αντιμαχόμενες πλευρές  ονοματίζουν  το ίδιο γεγονός.

         Ψυχή της πολιτείας είναι οι νόμοι και στήριγμα των νόμων η καλή ανατροφή των πολιτών. Οι καλοί νόμοι και οι καλοί άρχοντες κάμνουν τους καλούς πολίτες. Οι δε κακοί ,τους κακούς.

             Κοιτάζει κανείς προς τα πίσω, οπλίζεται και μαθαίνει. Κοιτάζει  μπροστά και οραματίζεται το μέλλον. Όμως δεν παύει να γράφει και να γράφεται η ζωή του στον παρόντα χρόνο .Κι η δική του ζωή έχει το δικό της χρώμα ,την προσωπική του σφραγίδα.

              Tην αποκτήνωση όμως και την αλλοίωση του χαρακτήρα των ανθρώπων επιφέρει πολλές φορές και η οικονομική ένδεια. Απομυζά τη θετική τους ενέργεια ,τους απογυμνώνει  από κάθε αρετή και αφανίζει εν είδει αυτοτιμωρίας τα πιο μεγάλα τους όνειρα.

                    Μαρία! Τι γλυκός ήχος! Η καταφυγή των χριστιανών. Η Μεριέμ  Ανά των μουσουλμάνων. Η Μαρία των μοναστηριών και  των πανηγυριών . Η Μαρία των μύθων.....

                         Κάποτε οι κύκλοι όλων κλείνουν.Νικητής απέναντι στο θάνατο κανένας δεν στέκει. Όσο για τη ζωή ,νικητής  είναι εκείνος που αφήνεται στην τρέλα της νιότης , δίνεται κατόπιν στην οικογένειά του και κλείνεται ,όταν γεράσει, στην σοφία του, ξαναζώντας μ'έναν άλλο τρόπο όσα πέρασαν. Όμως ποτέ να μη λησμονεί πως η σκιά του  μεγαλώνει και μικαίνει καταπώς χτυπάει ο ήλιος, κι ακόμα, όταν κοιτάζει ψηλά, να μην ξεχνάει  τα παπούτσια του που πατούν στο χώμα.