Σελίδες

Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2016

Όλη η γη είναι ένας τάφος και τίποτα δεν της ξεφεύγει.







         Όλη η γη είναι ένας τάφος και τίποτα δεν της ξεφεύγει,/  τίποτα δεν είναι τόσο τέλειο ώστε να μην κατέρχεται στο μνήμα της./ Ποτάμια, ρυάκια, πίδακες και καταρράκτες,/ όμως ποτέ δεν επιστρέφουν στις χαρμόσυνες πηγές τους,/ αγωνιωδώς σπεύδουν στο αχανές βασίλειο του θεού της βροχής./ Καθώς πλαταίνουν τις όχθες τους, μεθοδεύουν τις λυπημένες τέφρες της καύσης τους./ Γεμάτα είναι τα σπλάχνα της γης/ με ανυπόφορη σκόνη,/ κάποτε σάρκα και οστά,/ κάποτε έμψυχα σώματα ανθρώπων που κάθισαν πάνω σε θρόνους,/ αποφάσισαν σε υποθέσεις, προήδρευσαν σε συμβούλια, διέταξαν στρατούς,/ κατέκτησαν επαρχίες, συνέλεξαν θησαυρούς, κατέστρεψαν τέμπλα,/ αναγάλλιασαν από την υπερηφάνεια της εξοχότητάς τους από τύχη, εγκώμιο και εξουσία./ Εξανεμισμένες είναι αυτές οι λαμπρότητες, απλά όπως ο ατρόμητος καπνός εξανεμίζεται/ εκτοξευμένος μπροστά από τις καταχθόνιες φλόγες του Popocatepetl [στη γλώσσα των Αζτέκων Ηφαίστειο στο Μεξικό]/.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

...