ΛΕΣΧΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
Κυριακή 11 Ιουλίου 2021
1. Αγαπάω – Νίκος Καββαδίας
(Ένα αδημοσίευτο ποίημα που έγραψε ο Νίκος Καββαδίας όταν ήταν 19 χρονών)
“Αγαπάω τ’ ό,τι θλιμμένο στον κόσμο,
Τα θολά τα ματάκια, τους άρρωστους ανθρώπους,
Τα ξερά, γυμνά δέντρα και τα έρημα πάρκα,
Τις νεκρές πολιτείες, τους τρισκότεινους τόπους.
Τους σκυφτούς οδοιπόρους που μ ένα δισάκι
Για μια πολιτεία μακρινή ξεκινάνε.
Τους τυφλούς μουσικούς των πολύβουων δρόμων,
Τους φτωχούς, τους αλήτες, αυτούς που πεινάνε
Τα χλωμά τα κορίτσια που πάντα προσμένουν
Τον ιππότη που είδαν μια βραδιά στο όνειρό τους
Να φανεί απ τα βάθη του απέραντου δρόμου
Τους κοιμώμενους κύκνους πάνω στ’ ασπροφτερό τους
Τα καράβια που φεύγουν για καινούρια ταξίδια
Και δεν ξέρουν καλά αν θα γυρίσουν ποτέ πίσω
Αγαπάω, και θα θελα μαζί τους να πάω,
Κι ούτε πια να γυρίσω
Αγαπάω τις κλαμένες, ωραίες γυναίκες
Που κοιτάνε μακριά, που κοιτάνε θλιμμένα.
Αγαπώ σε τούτον τον κόσμο ό, τι κλαίει
Γιατί μοιάζει με μένα.”
Κυριακή 7 Απριλίου 2019
ΜΕ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ!!
Ο Μπάμπης Τσόκας μοιράζεται δύο φωτογραφίες με 47 χρόνια διαφορά – τότε που ήταν παιδί και τώρα που η μητέρα του έχει άνοια…
Καλοκαίρι 1968, περίπατος στο Βασιλικό Κήπο. Λίγους μήνες πριν είχα μάθει να περπατάω και απολάμβανα τους περιπάτους. Αφήνοντας με απόλυτη εμπιστοσύνη το χέρι μου μέσα στο χέρι της μαμάς, χωρίς καμιά έγνοια για τη διαδρομή ή τον προορισμό.
Καλοκαίρι 1968, περίπατος στο Βασιλικό Κήπο.
Άνοιξη 2015, περίπατος στον Εθνικό Κήπο.
Λίγα χρόνια πριν η μαμά εμφάνισε άνοια, αλλά εξακολουθεί ν’ απολαμβάνει τους περιπάτους. Αφήνοντας με απόλυτη εμπιστοσύνη το χέρι της μέσα στο δικό μου, χωρίς καμιά έγνοια για τη διαδρομή ή τον προορισμό.
Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2019
ΜΕ ΤΟ ΔΙΩΓΜΟ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ,ΛΙΜΠΥ ΤΑΤΑ ΑΡΣΕΛ
Η συγκάλυψη της αλήθειας διαπιστώνεται σ' αυτά που δε λέγονται .Δεν υπάρχει μόνο η μνήμη ,αλλά και η λήθη, και κάθε οικογένεια έχει τα μυστικά της, τα οποία είτε δεν αποκαλύπτει είτε έχει απωθήσει στην αφάνεια.
Η μνήμη δεν είναι χαλί υφασμένο που μπορεί να ξετυλιχτεί όποτε τη χρειαζόμαστε ,να ξανατυλιχτεί και να μπει στην ναφθαλίνη, όταν δεν χρησιμοποιείται. Μπορεί να παρομοιαστεί με ένα υφαντό που κατασκευάζεται με στημόνι και υφάδι: το σχέδιό του αντιστοιχεί σε μια ιστορία και διαφοροποιείται κάθε φορά που κάποιος τη διηγείται ή την αναπολεί. Μιλάμε λοιπόν για ανακατασκευή , όχι για ξετύλιγμα της μνήμης.
Σε κάθε μικρή ή μεγάλη ευκαιρία που μου παρουσιάζεται δεν παύω να διακηρύττω και να ομιλώ για την μικρασιατική γη των πατέρων μας. Τι κι αν γεννήθηκα στη Θερμή της Λέσβου; Είμαι Μικρασιάτισσα. Είμαι ο σπόρος που κυοφορήθηκε μες στα αγιασμένα χώματα της Γης αυτής της Επαγγελίας, της ποτισμένης με ιδρώτα και αίμα ελληνικό , της σπαρμένης από τα ιερά κόκκαλα χιλιάδων μαρτύρων και ηρώων. Είμαι από τη γη που έκρυψε στα έγκατά της τόσα κορμιά αδικοσκοτωμένων Ελλήνων .Έζησα το δρόμο της προσφυγιάς και του ξεριζωμού. Στην πραγματικότητα δεν το έζησα εγώ αυτό αλλά οι γονείς μου. Μνήμες δικές μου δεν έχω εγώ ,χαμένε Παράδεισε. Μα έχεις βιώσει μέσα μου από τις μνήμες των δικών μου. Και σαν αναρωτιέμαι ποια είναι η αληθινή πατρίδα μου, μαγνητικά η σκέψη μου με τραβά κοντά σου...
Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2019
ΤΟ ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΟ, ΑΡΓΥΡΗΣ ΠΑΥΛΙΩΤΗΣ
Σε τι κόσμο σε φέραμε παλικάρι μου; Πώς να πραγματοποιήσουμε τους στόχους μας, αφού έχουμε σύγχυση για την ορθότητά τους ; Από τότε που σε φέραμε στον κόσμο η μόνη μας σκέψη και φροντίδα είναι να εξασφαλίσουμε το μέλλον σου και την ευτυχία σου. Λαχταράμε να σε φτιάξουμε ελεύθερο πολίτη , χωρίς να ξέρουμε καλά καλά την έννοια της ελευθερίας και σιγά σιγά σε σκλαβώνουμε στις δικές μας επιλογές. Θέλουμε να σε δούμε έντιμο και έξυπνο πολίτη , μα κάθε μέρα διαπιστώνουμε πως αυτά τα δυο δεν πάνε μαζί. Το ''έντιμος'' είναι επίθετο του ''βλάκας'' και το ''έξυπνος'' επίθετο του απατεώνα.
Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2019
ΑΥΤΗ Η ΠΟΛΗ....
Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2019
Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2019
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΖΟΛΩΤΑ. Ο ΔΡΟΜΟΣ ΜΟΥ ΠΕΡΝΟΥΣΕ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
'' Η Κοινωνία των συνανθρώπων μου είναι σχεδόν αόρατη , μάλλον είναι καταχωνιασμένη , μόνο να τη φαντάζομαι μπορώ , έτσι όπως είναι αθέατη και αλλοτριωμένη μέσα στις διερχόμενες άγνωστες λαμαρίνες και στα διαμερίσματα ....Οι πολυκατοικίες είναι ξένες και άγνωστες για μένα και έρημες....Νιώθω θλίψη και πλήρη μοναξιά ,σαν δεντράκι χωρίς ρίζες....''
''Το τραίνο έχει ένα στοιχείο παραμυθένιο...Ένα πλήθος ανθρώπων κάθονται , πέφτουν στον ύπνο , σηκώνονται , μιλάνε, τρώνε , πηγαινοέρχονται προστατευμένοι όλοι μαζί σ' αυτό το μακρύ κατασκεύασμα , που ορμάει σφυρίζοντας χαρούμενα και αφανίζει τα χιλιόμετρα για χάρη σου.
Αν είναι μέρα , χαζεύεις το τοπίο και λικνίζεσαι ...Αν είναι νύχτα, νιώθεις πως ξέκοψες από την πεζότητα, νιώθεις πως γλύτωσες για λίγο από τη ζωή που σε πιέζει..Κοιτάζεις τους ανθρώπους :Μια ποικιλία απίστευτη! Πιάνουν κουβέντα και γνωρίζονται, φλερτάρουν και αρχίζουν κάποιον έρωτα, οι μεγάλοι αναπτύσσουν θεωρίες με δυνατή φωνή , σχολιάζουν τα κοινωνικά προβλήματα, κάνουν καυγάδες για την πολιτική ...''
''Ένα καλό λογοτέχνημα δείχνει όλο το βάθος της ανθρώπινης ζωής χίλιες φορές καλύτερα κι από την πιο υψηλή φιλοσοφία !' ''